زندگی بعد از جدایی: نمیتوانید به راحتی فراموش کنید
جدا شدن از یک رابطهی رمانتیک بیشباهت به درد ناشی از ترک اعتیاد نیست، اماهر چقدر این درد زیاد باشد در نهایت باگذشت زمان از بین خواهد رفت.
اگر نمیتوانید به راحتی به جدایی تن در دهید خود را سرزنش نکنید، با توجه به پژوهشی که در سال ۲۰۱۰ در مجلهی فیزیولوژی اعصاب به چاپ رسید جدا شدن از یک رابطهی رمانتیک بیشباهت به درد ناشی از ترک اعتیاد نیست.
در این تحقیق افرادی جمعآوری شدند که به تازگی جدا شده اما هنوز نسبت به شریک سابقشان احساس محبت داشتند. محققان این افراد را تحت اسکن مغزی قرار دادند و در حین اسکن عکسهایی از شریک سابق زندگی همراه با تصاویری از باقی دوستان و آشنایانشان نشان دادند. اسکنها نشان دادند زمانی که این افراد به تصاویر عشق از دست رفتهی خود نگاه میکنند منطقهای از مغز به نام Ventral Tegmental که در مغز میانی قرار دارد فعال میشود.
این قسمت همان منطقهای است که هنگامی که عشق یا انگیزهی زیاد و پاداش در کار باشد فعال میشود. مناطق انگیزه و پاداش دیگر از جمله Nucleus Accumbens در جلوی مغز که همگی جزو مناطق اعتیاد محور محسوب میشوند نیز فعالیت بیشتری از خود نشان میدهند. خبر خوب این است که فعالیت این مناطق باگذشت زمان کمرنگ خواهند شد. محققان میگویند هر چقدر این فعالیت زیاد باشد و سرسختانه زندگی را درگیر خود کند، در نهایت باگذشت زمان فرد به زندگی عادی خود باز خواهد گشت.
هرکسی
میتواند دلشکستگی را تجربه کند اما چگونگی این تجربهی به جنسیت شما
وابسته خواهد بود. بر طبق مطالعهای که سال ۲۰۱۵ در مجلهی علوم تکاملی
رفتاری به چاپ رسید زنان سطح درد عاطفی، اندوه و حتی درد فیزیکی بیشتری را
پس از جدایی نسبت به مردان احساس میکنند.
اگر میزان این ناراحتی را در مقیاس ۱۰ نقطه از درد حساب کنیم، غم و اندوه زنان پس از جدایی ۶.۸۴ امتیاز را به طور متوسط به خود اختصاص خواهد داد در حالی که در مردان این میزان ۶.۵۸ است. بیشتر از پنج هزار نفر از ۹۶ کشور در این مطالعه شرکت کردهاند.
پریشانی افراد پس از جدایی بسیار کمتر از چیزی است که تصور میکردند با اینکه جدایی آسان نیست اما اغلب آن را بیش از حد بزرگ میکنیم. غالباً مردم پس از جدایی در گفتن احساس خود به دیگران و همچنین به روز رسانیها در شبکههای اجتماعی زیاده روی میکنند. بر طبق مطالعهای که سال ۲۰۰۸ در مجلهی روانشناسی تجربی اجتماعی به چاپ رسید، محققان بر روی ۷۰ فرد تحقیقی طولانی انجام دادند و از آنها خواستند هر هفته به سؤالاتی پاسخ دهند.
در برخی از
این سؤالات آمده بود که اگر رابطهی فرد ناگهان به پایان برسد انتظار دارد
در چه مدت به حالت عادی خود بازگردد و بهبود بیابد. این دانشجویان به طور
متوسط انتظار داشتند ۲۰ هفته طول بکشد تا بتوانند به شرایط عادی خود
بازگردند؛ در میان این افراد رابطهی ۲۶ نفر در طول مطالعه به جدایی
انجامید که به طور متوسط حدود ۱۰ هفته تا بهبودی کامل آنها طول کشید.
محققان میگویند درواقع پریشانی واقعی افراد پس از جدایی بسیار کمتر از چیزی است که فکر میکنند. محقق ارشد این پژوهش آقای پل ایستویک از دانشگاه نورث وسترن در بارهی علت این رفتار میگوید:
هنگامی که پیشبینی های خود را از زندگی پس از جدایی شکل میدهید، به چیزهای مثبتی که ممکن است به زودی برایتان اتفاق بیفتد فکر نمیکنید.